Miskraam

In het geval van een miskraam spreekt met ook wel van het verlies van een 'jonge zwangerschap'. Meestal ontstaat een miskraam door een chromosoomafwijking. Hierdoor kan het embryo zich niet goed ontwikkelen en wordt het door het lichaam afgestoten. In veel gevallen gaat het om een vroege miskraam, dat wil zeggen, vóór de twaalfde week van de zwangerschap. De kans op een vroege miskraam is ongeveer 10% tot 15%. Naarmate een vrouw ouder is, neemt de kans op een miskraam toe. Met een miskraam wordt enerzijds het overlijden van een kindje vroeg in de zwangerschap bedoeld. Anderzijds wordt de afstoting van zwangerschapsweefsel door het lichaam ook een miskraam genoemd.

Oorzaken van een miskraam

Een vroege miskraam wordt bijna altijd veroorzaakt door een fout in de chromosomen, die ontstaat bij de bevruchting van de eicel door een zaadcel. Hierdoor is de zwangerschap in aanleg niet goed, waardoor deze zich niet verder kan ontwikkelen. Een chromosoomstoornis ontstaat toevallig en is niet erfelijk. Er zijn dus geen gevolgen voor een volgende zwangerschap.

Klachten bij een miskraam

Bloedverlies en buikpijn vroeg in de zwangerschap kunnen de eerste tekenen zijn van een miskraam. Echter in de helft van de gevallen is er bij deze klachten niets aan de hand. Het kan ook zijn dat er geen verschijnselen zijn en dat toch een miskraam wordt vastgesteld bij een termijnecho.

Onderzoek

Een miskraam is vast te stellen met echoscopisch onderzoek. Er is dan geen hartactie meer te zien bij het embryo. Soms is de zwangerschap zo vroeg in de ontwikkeling gestopt, dat er alleen een vruchtzakje te zien is en geen embryo.

Behandeling bij een miskraam

Als een miskraam is vastgesteld, zijn er verschillende mogelijkheden hoe het zwangerschapsweefsel door het lichaam wordt afgestoten.

Afwachten tot spontane miskraam

Het is mogelijk om te wachten tot het zwangerschapsweefsel wordt afgestoten door het lichaam. Dan drijft de baarmoeder zelf het zwangerschapsweefsel naar buiten. Er ontstaan krampen in de baarmoeder, waardoor de baarmoederhals opengaat en het weefsel naar buiten kan. Dit gaat gepaard met buikpijn en bloedverlies. Dit is een natuurlijk proces. Als de miskraam compleet is, gaan de pijn en het bloedverlies vanzelf over.
Het voordeel van deze spontane miskraam is dat er geen ingreep nodig is. Het nadeel is, dat je niet weet wanneer de miskraam optreedt. Soms is de baarmoeder niet in staat al het zwangerschapsweefsel zelf uit te stoten. Dit noemen we een incomplete miskraam. Dan is een curettage nodig.

Behandeling met medicijnen

Het uitstoten van het zwangerschapsweefsel uit de baarmoeder kan worden opgewekt met medicijnen (Myfegyne en misoprostol). Deze tabletten worden door de gynaecoloog voorgeschreven en kunt u zelf in de vagina inbrengen. U krijgt dan buikpijn en bloedverlies als het zwangerschapsweefsel wordt uitgestoten. Na 7 tot 10 dagen vind er een controle plaats bij uw gynaecoloog. Als er geen miskraam heeft plaatsgevonden, of als er een incomplete miskraam is, kan nogmaals misoprostol worden toegediend. Het voordeel van de behandeling met medicijnen is dat u beter weet wanneer de miskraam optreedt dan bij afwachten, maar dat het toch op een ‘natuurlijke' manier gaat. Het nadeel is dat er na twee toedieningen met misoprostol in 15% van de gevallen geen complete miskraam optreedt. Dan is er een curettage nodig.

Curettage

Een curettage in het geval van een miskraam is een operatie waarbij met een dun buisje de baarmoederholte wordt leeggezogen. Deze ingreep wordt onder narcose uitgevoerd. U wordt hiervoor één dag in het ziekenhuis opgenomen. Om de ingreep goed te laten verlopen, is het beter dat de baarmoederhals al wat openstaat. Dit wordt voorbereid door op de ochtend van de ingreep zelf twee tabletten misoprostol in de vagina in te brengen. Dit wordt op de polikliniek met u besproken. Het voordeel van een curettage is dat er geen onzekerheid is wanneer de miskraam plaatsvindt. Het nadeel is dat er altijd een kleine kans op complicaties bestaat. De meest voorkomende complicatie is dat er een perforatie ontstaat. Dit betekent dat er met de zuigbuis een gaatje in de baarmoederwand is veroorzaakt. Meestal geneest dit vanzelf. Uit voorzorg krijgt u antibiotica om infecties tegen te gaan.