Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ontstaat doordat de verplaatsing van de bevruchte eicel door de eileider naar de baarmoederholte niet goed verloopt. Dit kan ontstaan door een beschadiging aan de eileider, bijvoorbeeld door ontstekingen in het verleden, of doordat de bevruchte eicel chromosomaal afwijkend is. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap komt voor bij ongeveer één van de honderd zwangerschappen. Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap komt het embryo bijna nooit goed tot ontwikkeling.

Klachten

De meest voorkomende klacht bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is bloedverlies of buikpijn, vroeg in de zwangerschap. De buikpijn is bij sommige vrouwen licht, maar kan ook heel hevig zijn. Soms zijn er geen klachten.

Onderzoek

Met echoscopie kan worden gezien of de bevruchte eicel zich in de baarmoederholte heeft ingenesteld. Wanneer de zwangerschap niet in de baarmoederholte te zien is, wordt bij verdenking op een EUG de hoeveelheid zwangerschapshormoon (hCG) in het bloed bepaald. Een normaal ontwikkelde zwangerschap in de baarmoeder is op een echo te zien, vanaf een hCG-gehalte van 1000 IU/L. Is er bij deze hCG-waarde (of hoger) geen zwangerschap in de baarmoederholte te zien, dan kan er sprake zijn van een EUG of van een miskraam.

Door de hoogte van hCG in het bloed te blijven bijhouden, is vast te stellen wat er aan de hand is. Bij een dalende hCG-waarde is er meestal sprake van een miskraam, of van een EUG die spontaan wordt afgebroken. Als de hCG-waarde stijgt en er met de echo nog steeds geen zwangerschap in de baarmoeder te zien is, dan betreft het een EUG die behandeld moet worden.

We spreken van een ZOL (Zwangerschap onbekende locatie) als er een stijgend hCG-waarde in het bloed te zien is, maar geen zwangerschap in de baarmoder en ook geen echoscopische afwijkingen naast de baarmoeder. Behandeling is dan afhankelijk van de hoogte en stijging van het zwangerschapshormoon ( hCG ) in het bloed.

Behandeling

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan vanzelf verdwijnen en het weefsel wordt dan door het lichaam afgebroken. In dit geval is er geen behandeling nodig. Voor de behandeling van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is, onder specifieke hcG-waarden, een alternatieve behandeling mogelijk met een eenmalige dosis van het medicijn Methotrexaat.  Als er aanwijzingen zijn dat de EUG niet vanzelf verdwijnt, moet er wel een (operatieve) behandeling volgen. Anders bestaat het risico dat de EUG door de wand van de eileider heen groeit. Er kan dan een ernstige bloeding in de buikholte ontstaan. Als er sprake is van hevige buikpijn, wordt ook overgegaan tot operatieve behandeling.

In het Slingeland Ziekenhuis wordt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap operatief verwijderd via een kijkoperatie in de buik (laparoscopie). Meestal wordt de eileider, waar de EUG inzit, verwijderd. Soms is het voldoende om alleen de EUG weg te halen. Voor deze operatie wordt u één of twee dagen in het ziekenhuis opgenomen. In de dagen na de operatie, kan er (meer) bloedverlies via de vagina ontstaan. Omdat er geen zwangerschap meer is, verdwijnt het hCG uit het bloed. Het baarmoederslijmvlies wordt dan afgestoten, net als bij een menstruatie. Bij een ZOL wordt afhankelijk van de hoogte en stijging van hCG waarde in het bloed een eenmalige injectie gegeven met Methotrexaat (MTX). We blijven de waarden hCG in het bloed volgen tot de waarde weer is genormaliseerd (< 5 IU/L).